Traditional Crafts

Geleneksel Japon el sanatları

Kumiko, ahşabın çivi kullanılmadan geometrik desenler halinde bir araya getirildiği bir ahşap işleme tekniğidir. Desenler, küçük parçaların tek tek bir araya getirilmesiyle çizilir ve düzenli bir güzellik yaratır.

Bunlardan Okawa Kumiko yaklaşık 300 yıllık bir geçmişe sahiptir ve günümüze kadar daha da büyük bir incelikle aktarılan 200'den fazla geleneksel örgü yöntemine sahiptir. Bu narin desenlerin yarattığı ışık ve gölgelerin güzelliğine dikkat edin.

1987 yılında belirlenmiştir / Fukuoka İli Valisi tarafından belirlenen özel el sanatları.

Morioka'nın uzun zamandır bol miktarda demir kaynağına sahip olması, bölgeyi döküm endüstrisi için uygun hale getirmiştir. Buna dikkat eden Iwate Eyaleti'nin Nanbu klanı çaydanlıklar yaptırmaya başlamıştır. Daha sonra, tarihi boyunca adak olarak sunulan bu su ısıtıcılarının sağlam güzelliği fark edildi.

Nambu demir eşyalar paslanmaya karşı dayanıklı ve uzun ömürlüdür. Ayrıca, ısıyı eşit şekilde iletir ve mükemmel ısı tutma özelliklerine sahiptir. Demir eşyaların ağırlığı ve sağlamlığı, benzersiz pürüzlü dokusuyla birleştiğinde, rustik güzelliğiyle çekici hale gelir.

1975 yılında belirlenmiştir / Uluslararası Ticaret ve Sanayi Bakanı (şimdi Ekonomi, Ticaret ve Sanayi Bakanı) tarafından belirlenen geleneksel el sanatları.

Edo yüzey işlemeciliğinin 1834 yılında, cam yüzeyinin kuvvetli kum kullanılarak oyulmasıyla ortaya çıktığı söylenmektedir. Daha sonra, Meiji döneminde bir İngiliz'in rehberliğinde, günümüze kadar aktarılan geleneksel cam işleme teknikleri oluşturulmuştur.

Edo fasetçiliğinin ana özelliği, ince cam üzerine kazınan ve birçoğu balık, kenevir yaprağı ve krizantem bağlantıları gibi tanıdık nesnelere dayanan hassas ve ayrıntılı desenlerdir ve 'Edo şıklığını' ve 'Japon yaşam kültürünü' günümüze taşıyan bir zanaat olarak tanımlanabilir.

Adından da anlaşılacağı üzere kakmacılık, farklı ahşap türlerini bir araya getiren ve desen oluşturmak için farklı tonlarını kullanan bir ahşap işleme tekniğidir. Bu teknik Heian döneminden (794-1185) bu yana aktarılmakta olup aslında tüm dünyaya yayılmıştır. Özellikle Japonya, geleneksel yapı tekniklerini benimserken tekniği de geliştirmiştir.

Hakone kakmacılığının geleneksel zanaatına ek olarak, türünün tek örneği parçalar yaratmak için inşaat artıklarını kullanan bazı zanaatkârlar ortaya çıkmıştır; bu zanaat, geleneğe saygı gösterip yeni teknikleri dahil ederken gelişmeye devam etmektedir.

1984 yılında belirlenmiştir / Uluslararası Ticaret ve Sanayi Bakanı (şimdi Ekonomi, Ticaret ve Sanayi Bakanı) tarafından belirlenen geleneksel el sanatları.

Tanıttığımız bıçaklar Echizen Uchihamono olarak adlandırılır ve orakların çiftçiler için yapıldığı 1337 yılında ortaya çıkmıştır.

Özellikleri 'ince, hafif ve güçlü' olmasıdır. Sadece eski Japon döküm tekniği olan 'elle bileme' tekniğini kullanmakla kalmaz, aynı zamanda Echizen dövülmüş bıçaklarına özgü bir tekniğe de sahiptir.

Aynı zamanda güzelliği bir nesne olarak, gıda maddelerini kesmek için bir araç olarak değil, varlığı insanları çeken bir nesne olarak birleştirir.

1979 yılında belirlenmiştir / Echizen çekiçli bıçakları: Uluslararası Ticaret ve Sanayi Bakanı (şimdi Ekonomi, Ticaret ve Sanayi Bakanı) tarafından belirlenen geleneksel zanaat.